Hypericum japonicum Thunb. ex Murray - HYPERICACEAE - Dicotyledon

ឈ្មោះទូទៅ : Japanese- or matted- St. Johnswort.

ភូតគាមសាស្ត្រ ជីវសាស្ត្រ បរិស្សានវិទ្យា របាយ សារ”សំខាន់នៃកសិកម្ម វិធានការដាំដុ វិធានការគីមី

ភូតគាមសាស្ត្រ :

ការពិពណ៌នា :

ជាតិណទេសដុះនៅលើដី   ដែលមានអាយុមួយឆ្នាំ មានលក្ខណៈគុម្ព មានកំពស់រហូតដល់ ៤០ សង់ទីម៉ែត្រ ។
ជាប្រភេទ ប្ញសស្ញែរ ប្ញសវាមានពណ៌ស ឬត្នោត   ។
ដើមដុះត្រង់ ឬ ដើមនៅលើដីគ្មានដុះប្ញស មានរាងបួនជ្រុង តាន់ គ្មានរោម ។ គ្មានខ្នាយស្ទប។
ជាស្លឹកទោល   មិនមែនជាប្រភេទស្លឹកដែលមានកំពក ឬ ឆែក   ការតំរៀបស្លឹកឈមគ្នា     គ្មានទងស្លឹក តួស្លឹកមានរាងដូចស៊ុត មានប្រវែងតិចជាង២ សង់ទីម៉ែត្រ គ្មានរោមនៅលើផ្ទៃស្លឹកទាំងសងខាង មានចំនុចតូចៗនៅលើផ្ទៃ ស្លឹក គែមស្លឹកពេញ ចុងស្លឹកមានរាងទាល គល់ស្លឹកមានរាងបេះដូង មានទ្រនុងស្លឹកស្របគ្នា។
ផ្កាទ្វេភេទ ផ្កាមានលក្ខណៈ ជាក្រុមនៅផ្នែកខាងចុងនៃដើមមួយ ទៅ ពីរ-បីនៃផ្កាខ្នែង មានទងផ្កា   មានស្រទាប់ផ្កាចំនួន ៥ មានពណ៌លឿង ។
ផ្លែ មានសំបកស្ងួតប្រេះជា ៣ ផ្នែក ។

ជីវសាស្ត្រ :

បន្តពូជដោយសារគ្រាប់ តាមរយៈទឹក និង តាមរយៈសត្វ.

បរិស្សានវិទ្យា :

កន្លែងសើម ឬ សើមប៉ផ្អៀច ស្នាមភ្លោះ ច្រាំងស្ទឹង ទៅកន្លែងដែលស្ងួត ជាយផ្លូវ និង ជើងទេររបស់ផ្លូវ ផ្ទៃរាបស្មើនៃ ច្រាំង កន្លែងដែលមានពន្លឺព្រះអាទិត្យ មានកំរិតកំពស់ធៀបនឹងនីវ៉ូទឹកសមុទ្រពី ០-៣.៤០០ ម៉ែត្រ ជួនកាលមានច្រើន ក្រៃលែងនៅវាលស្រែខ្ពង់រាប ។

របាយ :

នៅប្រទេសឥណ្ឌា អនុទ្វីប ប្រទេសចិនផ្នែកអគ្នេយ៍ ប្រទេសកូរ៉េ ប្រទេសជប៉ុន អាស៊ីអគ្នេយ៍ និង ប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ប្រទេសអូស្ត្រាលី ញូហ្សេឡង់ និង ហាវៃ ។

សារ”សំខាន់នៃកសិកម្ម :

Hypericum japonicumគឺជាស្មៅដែលមានផលវិបាកបន្ទាប់បន្សំ ជារុក្ខជាតិដែលខ្សោយ និង មានប្រព័ន្ធប្ញសរាក់

វិធានការដាំដុ :

មានការងាយស្រួលក្នុងការកំចាត់ដោយដៃ ឬ ចបកាប់ និងដោយការដាំដុះ

វិធានការគីមី :

ប្រើថ្នាំ 2,4-D ចំនួន ៥០០ ក្រាមក្នុងមួយហិកតា ឬ ប្រើថ្នាំ Almix ៤ ក្រាមក្នុងមួយហិកតា ក្រោយពីស្មៅដុះពន្លករបស់

ការប្រើប្រាស់ :
ជាទូទៅ H. japonicum ត្រូវបានគេគិតថាមានសកម្មភាពធ្វើអោយរួញ និង មានការផ្លាស់ប្តូរ និងវាត្រូវបានគេប្រើសំ រាប់ព្យាបាលជំងឺហើម ជំងឺបូស ហើមក្រពេញ និង ជំងឺផ្សិតនៅលើស្បែក ។ នៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី វាត្រូវបានគេប្រើសំ រាប់លាបលើដំបៅ ។ នៅ ប៉ាពួញូហ្គីណេស កំទេចរុក្ខជាតិរួមជាមួយខ្ញី និង ផេះអំបិល ត្រូវបានគេប្រើសំរាប់ការពារជំងឺ គ្រុនចាញ់ ។ នៅប្រទេសវៀតណាម ត្រូវបានគេប្រើសំរាប់ព្យាបាលផ្នែកខាងក្នុងការពារក្រពះ និង សំរាប់ផ្នែកខាងក្រៅ ការពារការឈឺចាប់របស់មុខរបួស សត្វតៀក និង ពស់ខាំ និង ការពារផ្លូវដង្ហើមមិនល្អ ។ នៅក្នុងឱសថចិនវាត្រូវបានគេ ប្រើសំរាប់ការពារការឈឺចាប់លើមុខរបួស និង សត្វតៀកខាំ និង ព្យាបាលជំងឺបាក់តេរី ជំងឺថ្លើម

ឯកសារយោង :
-Lavit Kham. 2004. Medicinal plants of Cambodia.
-Soerjani M., Kostermans A. J. G. H., Tjitrosoepomo G. 1987. Weeds of rice in Indonesia. Balai Pustaka. Jakarta.
-Tavatchai Radanachaless, J.F.Maxwell. 1994. Weeds of soybean fields in Thailand. Multiple Cropping, Center Publications. Thailand.

Top of the page